اکسیداسیون پیشرفته

فرآیندهای اکسیداسیون پیشرفته به وسیله رادیکال هیدروکسیل مشخص می شوند. رادیکال هیدروکسیل قوی ترین اکسیدان می باشد. بدین ترتیب بسیار محتمل می باشد که رادیکال هیدروکسیل بتواند سبب اکسیداسیون و معدنی سازی بسیاری از مولکول های آلی به دی اکسیدکربن و یون های معدنی شود. روش های مختلفی برای تولید رادیکال هیدروکسیل وجود دارد که بعضی از این روش ها شامل تابش نور UV و حضور اکسیدان هایی مثل پراکسیدهیدروژن و ازن می باشد. با این وجود ممکن است که تولید رادیکال های هیدروکسیل بدون تابش نور UV نیز انجام بگیرد.

نتایج کاربرد اکسیداسیون پیشرفته

مطالعاتی در خصوص کاربرد فرآیندهای اکسیداسیون پیشرفته جهت تجزیه ترکیبات دارویی و متابولیت های حاصل از تجزیه سورفاکتانت ها انجام گرفته است. از جمله این فرآیندها می توان به ترکیب ازن زنی همراه با دیگر عوامل اکسیداسیون ( تابش UV، پراکسیدهیدروژن ) اشاره کرد.

از ازن و UV جهت گندزدایی پساب تصفیه تصفیه خانه ای که حاوی آنتی بیوتیک ها، ترکیبات ضد تب، تنظیم کننده لیپید و ترکیبات معطر بود استفاده کردند. با استفاده از غلظت 10-15 میلی گرم در لیتر ازن و زمان تماس 18 دقیقه هیچ ترکیب دارویی شناسایی نشد. اگرچه حذف اولیه ترکیبات توسط ازن زنی مناسب می باشد اما حتی در صورت زمان های طولانی تماس ازن، مقدار معدنی سازی مناسبی مشاهده نمی شود که نشان دهنده حضور محصولات ناخواسته تجزیه می باشد.

ازن زنی در حضور نور UV بیشترین کاربرد جهت حذف آلاینده های نوظهور داشته است که راندمان آن تا حدود 90% می باشد. دوز استفاده از ازن 0/1-30 میلی گرم در لیتر می باشد.در تمام فرآیندهایی که در نبود نور UV انجام شده است، مقدار حذف TOC چندان زیاد نبوده و مقدار معدنی سازی ریز آلاینده ها پایین بوده است. مهم ترین فرآیندهای اکسیداسیون نوری جهت تخریب ترکیبات مختل کننده عملکرد غدد درون ریز و نیز ترکیبات دارویی و محصولات مراقبت شخصی شامل H2o2/UV بوده است.